Αρχικά θέλω να ξέρετε κάτι. Εγώ δεν είμαι οποιοσδήποτε γάτος. Τυγχάνω πανέξυπνος, μορφωμένος, κούκλος και απίστευτα παρατηρητικός. Όφειλα λοιπόν να διασώσω την ιστορία των επτά ζωών μου και κυρίως τις σκέψεις μου για το πόσο ασυνάρτητα ζούνε τη μοναδική ζωή τους όλοι οι άνθρωποι, και πιο συγκεκριμένα Εκείνη. Δε θέλω να φλυαρήσω άλλο. Μου πήρε έξι ζωές και πολύ μεγάλη ταλαιπωρία για να καταφέρω να τρυπώσω στο σπίτι και μετά στο κεφάλι της, ώστε να την πείσω να καταγράψει τις σκέψεις μου. Τα κατάφερα όμως!
Ιδού, λοιπόν, τα απομνημονεύματά μου και ολίγον τα δικά της αφού οι ζωές μας διαπλέχτηκαν αγρίως. Ιδού τα ζόρια που υφίσταται οποιοδήποτε νοήμον ζώον στο σπίτι οποιουδήποτε συγγραφέα – για να μην πω οποιουδήποτε ανθρώπου. Ιδού το νόημα του να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι, αλλά να μην το βάζεις κάτω. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να γράψει κανείς μια ανθρωπογατική ιστορία αγάπης;

«Η Λένα Διβάνη επέλεξε να αυτοβιογραφηθεί με χιούμορ, τρυφερότητα και γενναιότητα παρουσιάζοντας μερικές προσωπικές στιγμές και βάζοντας στη θέση του αφηγητή έναν γάτο». – Όλγα Σελλά, Η Καθημερινή