…Όταν ένας έρωτας γεννιέται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, είναι σαν να γεννιέται ένας Θεός. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό ή ανήθικο στον έρωτα και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει και να καταδικάσει δύο ερωτευμένους. Ο έρωτας είναι μια ανθρώπινη ανάγκη επικοινωνίας. Είναι θεϊκό δώρο. H δύναμη που σπάει όλα τα τείχη κι όλα τα ανθρώπινα όρια, φτάνοντας ακόμα και στον παραλογισμό, στον φανατισμό και στη συναισθηματική εξουσία του ενός προς τον άλλον. Είναι, ακόμα, εκείνη η δύναμη που συνθλίβει άτομα, ηθικές αξίες και ζωές.Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να αγνοήσει αυτό το συναίσθημα;

Η Αφροδίτη, από τότε που ήταν μικρό κορίτσι, έβλεπε στον ύπνο της έναν όμορφο νεαρό και μεγαλώνοντας θεωρούσε ότι αυτό το όνειρο είναι προφητικό και πως κάποια μέρα θα συναντήσει τον μελαχρινό άντρα που τη στοίχειωνε στα όνειρά της. Όταν αντίκρισε τον Άρη με το διαπεραστικό βλέμμα, πίστεψε πως είναι αυτός που περίμενε ολόκληρη τη ζωή της. Ο Άρης, ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης, όταν είδε για πρώτη φορά την Αφροδίτη, τρόμαξε: Τη γνώριζε από προηγούμενες ζωές και για χρόνια ολόκληρα τον επισκεπτόταν στον ύπνο του και τον βασάνιζε. Όμως, δεν μπορούσε να την κρατήσει μακριά του. Ωστόσο, κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι ζωές τους είχαν οριστεί από ένα τραγικό μυστικό του παρελθόντος, από ένα ανεξέλεγκτο πεπρωμένο κι απ’ το θέλημα ενός άτεγκτου Θεού. Η ευτυχία τους ήταν καταδικασμένη να γκρεμιστεί στα βάραθρα της μοίρας και της θείας πρόνοιας…