"Στον αναγνώστη που θα ανοίξει αυτό το βιβλίο, το πρόσωπο του Δαιδάλου θυμίζει ίσως πάνω απ' όλα τον φυλακισμένο της Κνωσού ο οποίος, συντροφιά με το γιο του Ίκαρο, επιχείρησε να εγκαταλείψει το Λαβύρινθο που εξελίχθηκε σε φυλακή. Ο Δαίδαλος επέτυχε αυτή τη γαμήλια πτήση του ανθρώπου, ελεύθερου επιτέλους από τη γνώση και ελεύθερου να πεθάνει σαν πουλί, για την οποία μιλάει ο Ρενέ Σαρ." Ο Δαίδαλος, εφευρέτης της αγαλματοποιίας, είναι συγχρόνως και ο ήρωας απίθανων ιστοριών, όπου το φανταστικό συμβαδίζει με το μελόδραμα. Σ' αυτό το συναρπαστικό βιβλίο -που έγινε κλασικό από την πρώτη έκδοσή του το 1975-, η Francoise Frontisi-Ducroux δεν περιορίστηκε μόνο να συγκεντρώσει τα διάσπαρτα στοιχεία του μύθου του Δαιδάλου και να αντιπαραθέσει τα λογοτεχνικά κείμενα και την εικονογραφική παράδοση. Η έρευνά της προσπαθεί κυρίως να συνδυάσει διαφορετικά επίπεδα: των λέξεων, των μύθων, των θεσμών και των κοινωνικών πρακτικών, για να φωτίσει τη θέση αυτού του αμφιλεγόμενου ατόμου "που υπήρξε, για τους Έλληνες, το πρότυπο του καλλιτέχνη και του τεχνίτη, δημιουργός των πρώτων θείων εικόνων, ονομαστός αρχιτέκτονας". Καθώς αποφεύγει να προβάλει σχήματα σύγχρονων σκέψεων, η Francois Frontisi-Ducroux ανασυνθέτει, βήμα προς βήμα, το πεδίο των αξιών και των αναπαραστάσεων το οποίο χρησίμευσε ως πλαίσιο στη θρυλική ιστορία του Δαιδάλου, προγόνου των Αθηναίων γλυπτών.